คำพูดที่น่าอัปยศอดสูของฮีลตัน จุดประกายความเดือดดาลในใจของเวอเรียน เมื่ออยู่ภายใต้อิทธิพลของความโกรธ เธอยกมือขึ้นเข้าหาที่ด้านซ้ายใบหน้าของเขาเขาจับแขนเธอไว้กลางอากาศและพูดว่า “แค่เรื่องเมื่อคืนยังไม่พออีกเหรอ? เธอตั้งใจจะตบฉันอีกอย่างนั้นเหรอ?” นิ้วเรียวยาวของฮีลตัน จับแขนเธอแน่น ข้อมือเรียวของเธอเหมือนเศษแก้วพร้อมจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ มันทำให้เธอร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด เธอเป็นเหมือนสัตว์ตัวเล็ก ๆ ที่พยายามดิ้นรนอย่างมากที่จะหลุดพ้น เธอพยายามตะโกนออกมาว่า “ฮีลตัน ฟัดด์! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้! ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าฉันจะไร้ยางอาย คุณคิดว่าคุณดีกว่าฉันมากนักเหรอ? ตอนนั้นที่คุณกำลังจีบ แนนซี่ แซนเดอร์ ลับหลังพี่ชายของคุณ คุณน่ะเลวกว่าฉันซะอีก!” ฮีลตันผลักเธอไปที่กำแพง ในขณะที่จ้องมองเธอด้วยดวงตามุกสีดำของเขาอย่างโกรธเคือง “คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไร!” กระดูกสันหลังของเธอกระแทกเข้ากับกำแพงอย่างแรงและความเจ็บปวดทรมานนี้ทำให้เธอตัวสั่น “ที่ฉันกำลังพูดอยู่มันไม่ใช่เรื่องไร้สาระ ใจของคุณก็ไม่ชัดเจนเหมือนกัน!” เซย์น ฟัดด์ เป็นหลักฐานที่ดีที่สุดของ ‘เรื่องรัก เรื่องใคร่ของฮีลตัน และแนนซี่ ใช่ไหมล่ะ! “เวอเรียน มอนท์ !” สายตาของฮีลตัน เต็มไปด้วยเปลวไฟแห่งความโกรธตอนนี้มือขนาดใหญ่ของเขาบีบลงคออันบอบบางของเธอและวินาทีนั้นการจับก็บีบแน่นขึ้น ทำให้คอของเธอปวดร้าว อากาศในลำคอของเธอบางลง ใบหน้าของเธอแดงไปหมด อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้ร้องขอความเมตตาจากเขาเลย! ที่หางตาของหญิงสาวทั้งสองมีคราบน้ำตาที่เห็นได้ชัด ฮีลตันตกตะลึง มือใหญ่ของเขาค่อย ๆ ปล่อยออกจากคอของเธอ หลังจากที่รอดจากการขาดอากาศหายใจ เธอก็รู้สึกโล่งขึ้นพร้อมกับไออย่างรุนแรง ใบหน้าของเธอแดงก่ำจากอาการไอ “เวอเรียน มอนท์ ทางที่ดีที่สุดสำหรับเธอ เธอควรจะปฏิบัติตามคำสั่งฉันเท่านั้น ไม่อย่างนั้น หากฉันเสียการควบคุมฉันอาจจะหักคอของเธอ!” หลังจากที่เขาทิ้งเธอไว้พร้อมด้วยคำเตือนที่เย็นชาเขาก็หันกลับมาและเดินจากไปอย่างเร่งรีบ เธอกอดตัวเองและทรุดตัวลงอยู่ในจุดเดียวกับที่เธอยืนอยู่ แม้จะได้หายใจเป็นเวลานาน แต่เหตุการณ์ที่น่ากลัวที่พึ่งผ่านมาของเธอก็ยังไม่จางหายไป ฮีลตัน ฟัดด์ เกือบบีบคอเธอตายเพราะเธอว่าร้าย แนนซี่ แซนเดอร์ เธอตระหนักถึงความสำคัญของ แนนซี่ แซนเดอร์ มานานแล้ว ถึงแม้จะไม่แน่ใจว่าทำไมถึงมีคลื่นแห่งความอิจฉาเกิดในหัวใจของเธอ เมื่อเขาฉีกหน้าเธอ. มันจะต้องมีอะไรผิดปกติ ตอนนี้เธอควรจะโกรธเขา แต่กลายเป็นหึงเขาแทนในตอนนี้? เมื่อฮีลตัน และแนนซี่ ได้อยู่ด้วยกันจริง ๆ เธอจะมีอิสระและไม่ต้องมีชีวิตอยู่รองรับอารมณ์ของเขาอีกต่อไป! … เมื่อฮีลตัน กลับไปที่ ฟัดด์ กรุ๊ป เขาก็ปล่อยออร่าที่น่ากลัวออกมา "ไม่อยากมีปัญหาจงหลีกไปให้ไกล" ถูกเขียนลงบนใบหน้าของเขา และอุณหภูมิโดยรอบรอบตัวเขาก็เย็นลงอย่างเห็นได้ชัด! เมื่อเจนเซ่นผลักประตูเปิดออกเขาก็ตะลึง ใครในโลกที่ทำให้เจ้านายของเขาโกรธได้ขนาดนี้? เขาพูดด้วยความสุภาพอย่างระมัดระวัง “เจ้านายงานเลี้ยงของคุณนายอยู่ที่…” ก่อนที่เจนเซ่นจะรายงานเสร็จ เขาก็ขมวดคิ้วและขัดจังหวะ “ไม่ต้องบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องของเธอ!” “

” เฮ้ย… แต่เจ้านายของเขาเพิ่งบอกให้เขาไปเช็คเมื่อเช้านี้ คุณผู้หญิงทะเลาะกับเจ้านายของเขาหรือเปล่า? เจนเซ่นไม่กล้าพูดอีก แต่นิ่งเงียบ อย่างไรก็ตามสองสามวินาทีต่อมาความไม่พอใจก็ปรากฏขึ้นบนคิ้วของฮีลตัน คำพูดคำเดียวที่หลุดออกจากริมฝีปากของเขา “พูด!” “ . ” เขาควรพูดหรือไม่? เจนเซ่นเหงื่อแตกพลั่ก ในขณะที่ให้ความสนใจกับอารมณ์ของฮีลตัน เขาจะต้องพูดอย่างระมัดระวัง “ปาร์ตี้ที่ภรรยาของเจ้านายจะเข้าร่วมในคืนนี้จัดโดย ควินซี่ ชีน เธอเชิญดาราดังมากมาย มีข่าวลือว่า ควินซี่ ชีน พนันว่าหากคุณผู้หญิงเป็นภรรยาของเจ้านายจริง ในงานปาร์ตี้เจ้านายจะต้องไปร่วมงาน และยอมรับว่าเธอเป็นภรรยาของเจ้านายจริง ๆ ถ้าเป็นไปตามนี้ ควินซี่ ชีน จะต้องคุกเข่าและคำนับให้คุณผู้หญิงสามครั้งต่อหน้าคนทั้งงาน ถ้าเจ้านายไม่ไปร่วมงาน…คุณผู้หญิงก็จะเป็นฝ่ายแพ้” เขามีสีหน้าไม่สบอารมณ์“ แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอแพ้” “คุณผู้หญิงก็จะต้องคุกเข่าคำนับให้ ควินซี่ ชีน สามครั้ง” ฮีลตัน เยาะเย้ยอย่างเย็นชา เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ใส่ใจกับมัน เวอเรียน มอนท์ คงรู้สึกเบื่อจึงได้ตกลงเล่นเกมเช่นนี้จริงๆ เจนเซ่นถาม “เจ้านายคืนนี้คุณจะ

ไปร่วมงานปาร์ตี้กับคุณนายไหม” ถ้าฮีลตันไม่อยู่เพื่อช่วยเธอ เวอเรียน มอนท์ จะต้องอับอายจนยากที่จะลืมเลยใช่ไหม? ประกายแวววาวในดวงตาของฮีลตัน ปรากฎขึ้นในขณะที่เขานึกถึงผู้หญิงอวดดีคนนั้นที่ก่อนหน้านี้ แสดงท่าที่ที่อวดดีและหยิ่งยโสต่อเขา คิ้วที่มีเสน่ห์ของเขากระตุก “เธอยอดเยี่ยมขนาดนั้นเลยหรอที่ฉันจำเป็นจะต้องช่วยเธอ” เนื่องจากเธอสามารถชนกับเขาได้แต่ทำไมเธอถึงไม่กล้าชนกับ ควินซี่ ชีน? เจนเซ่นไว้อาลัยให้คุณผู้จอย่างเงียบ ๆ แล้วพูดว่า “ถ้าคุณผู้หญิงแพ้…” ชายคนนั้นอุทานอย่างเย็นชา “มันเป็นเดิมพันของเธอ เธอต้องรับผิดชอบต่อความพ่ายแพ้ของตัวเอง” … ในเวลายี่สิบนาฬิกา เวอเรียน มอนท์ สวมชุดราตรีสีเขียวอ่อน เธอยืนอยู่ข้างทางเข้าของโรงแรมและหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้ง ขณะที่เธอกำลังจะก้าวเข้าไปในโรงแรมใบหน้าที่คุ้นเคยก็หยุดเธอไว้ที่ทางเข้า เจนเซน จาร์คอป และ ควินซี่ ชีน ออกมาจากรถ ควินซี่ ชีน กอดไหล่ของ เจนเซน จาร์คอป ด้วยความรัก เธอเดินเข้ามาหาอย่างสง่างาม “พี่สาว พี่มายืนอยู่ข้างประตูทำไม? หรือพี่กลัวที่จะต้องเข้าไป?” เวอเรียน มอนท์ กลืนน้ำลายอึกใหญ่และตอบอย่างใจเย็น “ใครกันแน่ที่กลัวจะได้เข้าไปในงาน” ควินซี่ ชีน ใช้โอกาสนี้เหลือบมองไปรอบ ๆ บริเวณ เธอมีรอยยิ้มขนาดใหญ่บนใบหน้า “ฮีลตัน ฟัดด์อยู่ที่ไหน? ทำไมฉันไม่เห็นเขา” เวอเรียน บีบฝ่ามือของเธอในขณะที่ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ฮีลตันมีนัดต้องไปประชุมงานธุรกิจกับลูกค้าในคืนนี้ เขาจะแวะมาหลัง หลังจากเสร็จงาน” ควินซี่ ชีน หัวเราะเยาะเย้ย “เข้าประชุมเหรอ? จากที่ฉันเห็นเขาคงไม่แม้แต่จะสบตาเธอใช่มั้ย? ถ้าแพ้เธอจะต้องก้มหัว และคุกเข่าต่อหน้าฉันสามครั้ง ถ้าเธอเป็นภรรยาของเขาจริง ฉันขอปฏิเสธที่จะเชื่อว่า ฮีลตัน ฟัดด์ จะยอมให้ความเสื่อมเสียแบบนี้เกิดขึ้น” เจนเซน จาร์เรด ยิ้มขณะจ้องมองไปที่เวอเรียน พร้อมกับเลิกคิ้ว “ขอเตือนว่าถ้าคุณยอมรับว่าโกหกตอนนี้ก็ยังไม่สายเกินไป และควินซี่จะไม่ทำให้คุณอับอาย” เวอเรียน ตอบด้วยเสียงหัวเราะเย็นชา “ขอบคุณสำหรับความหวังดีของคุณ แต่มันไม่จำเป็น แม้ว่าฉันจะอับอาย นั่นมันก็ปัญหาของฉัน ไม่จำเป็นต้องพึ่งการแสดงที่เสแสร้งของคุณ!” เมื่อคำกล่าวจบลง เวอเรียน มอนท์ ก็เดินออกมาด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอในขณะที่เดินให้หลังตรงและเชิดหน้า เธอเดินเข้าไปโดยไม่หันกลับมามอง ควินซี่ ชีน เกี่ยวแขนของ เจนเซน จาร์คอป ขณะที่ริมฝีปากแดงระเรื่อของเธอกำลังยิ้มเยาะเย้ย “ฮึ เธอเลือกทางเดินที่ยากแล้ว!” คืนนี้ฉันจะทำให้แน่ใจว่า เวอเรียน มอนท์ จะไม่เงยหน้าขึ้นมาในแวดวงนี้ได้อีกเลย” … ในสถานที่จัดงานมีแสงเป็นริ้ว ๆ สว่างจ้า มีแขกผู้มีชื่อเสียงมากมาย มีผู้เข้าร่วมงานเลี้ยงในคืนนี้มากมาย ดูเหมือนว่า ควินซี่ ชีน จะก้าวไปไกลกว่าเดิม เพื่อสร้างความอับอายให้กับ เวอเรียน มอนท์ อย่างไรก็ตามมันไม่สำคัญว่า ฮีลตัน ฟัดด์จะอยู่หรือไม่ เธอจะเปิดโปง ควินซี่ ชีน คืนนี้! ใครจะอับอายก็ยังไม่แน่ใจ!ครึ่งชั่วโมงในงานปาร์ตี้ เวอเรียน มอนท์ กำลังเดินไปรอบ ๆ สระว่ายน้ำในมือกำโทรศัพท์ไว้ เธอกำลังครุ่นคิดว่าควรลดตัวไปหาฮีลตัน หรือไม่ก็ขอร้องให้เขามาร่วมงานเลี้ยงในคืนนี้ ความคิดนั้นอยู่ในใจของเธอเพียงสามนาทีก่อนจะจางหายไปแม้ว่าเธอตัวเองจะกราบและขอร้องเขา ฮีลตัน ฟัดด์ ผู้เลือดเย็นเขาก็คงไม่มีวันช่วยเธอแน่ ๆ นอกจากนี้เขายังกล้าบีบคอเธอตอนกลางวันแสก ๆ ทำไมเธอต้องขอโทษเขาด้วย?คนที่ต้องขอโทษคือเขาเธอแตะคอของเธออย่างบอบช้ำ เครื่องหมายที่เห็นได้ชัดบางอย่างที่เดิมมีอยู่นั้นถูกปกปิดด้วยรองพื้นก่อนที่เธอจะเข้าร่วมงานปาร์ตี้ทันทีที่เธอคิดถึงเหตุการณ์นั้น เวอเรียนก็โกรธมาก ฮีลตัน คุณคิดว่าใครจะลดคุณค่าของเธอกัน?“พี่สาว ใกล้จะสามทุ่มแล้วนะ ฮีลตันยังไม่มาอีกเหรอ? เธอคงวางแผนจะบอกว่าเขารถติดอีกใช่ไหม”เสียงเสียดแทงเย้ยหยันดังก้องไปทั่ว เธอยิ้มและตอบอย่างไม่หวั่นไหวว่า “ใช่การจราจรติดขัดในชั่วโมงนี้ มันเป็นเรื่องปกติ”“ฮึ จากที่ฉันเห็น ฮีลตันคงจะไม่มาถูกต้องแล้วล่ะ หยุดแสดงละครเถอะ ฉันจะให้เธอก้มหัวให้ฉันสามครั้งที่นี่ ตอนนี้แล้วก็รีบออกไปซะ!”ควินซี่ ชีน กำลังนำขวดแชมเปญมา พี่สาวของเธอสองสามคนยืนอยู่รอบ ๆ เธอ พวกเขาทั้งหมดจ้องมองไปที่ เวอเรียน มอนท์ ด้วยความรังเกียจ“เวอเรียน ตอนนี้หมดเวลาแล้ว แม้ว่ากำลังฝันกลางวันอยู่แต่ก็ถึงเวลาที่เธอจะตื่นแล้ว”“คุณควรรีบก้มหัวให้ ควินซี่ ชีน สามครั้ง! พูดสิ่งดี ๆ กับเธอและอย่าพลาดแม้แต่การก้มหัวแม้แต่ครั้งเดียวควินซี่ ชีน สวมรองเท้าส้นสูงของเธอ เธอมีใบหน้าที่ดูอ่อนโยนขณะที่เธอยืนอยู่ เธอพูดเยาะเย้ยว่า “ได้เวลาคำนับแล้วพี่สาว!”