น้ำเสียงของบอยล์เต็มไปด้วยความเย็นชา เขาตั้งใจจะทำให้ทุกอย่างยากลำบากสำหรับเชอรีช แต่เชอรีชหน้าแดงเมื่อได้ยินคำพูดของเขา เธอจับเสื้อของเขา และเขย่งเพื่อจุมพิตที่กรามด้านล่างอันหล่อเหลาของเขาด้วยริมฝีปากอันอ่อนนุ่มของเธอ การจูบเบา ๆ ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ความรักอันลึกซึ้งของเธอที่มีต่อเขา “ค แค่นี้พอไหม?” เธอไม่กล้าที่จะทำต่อ แม้ว่าเธอจะไร้ยางอายแค่ไหน แต่เธอก็ยังเป็นผู้หญิงที่มีศักดิ์ศรี อย่างไรก็ตาม บอยล์คว้าแขนของเธอ และยกแขนของเธอขึ้นเหนือศีรษะ เขากดเธอกับชั้นวางหนังสือไม้ สายตาของเขาแหลมคมราวกับว่าเขากำลังจ้องมองเหยื่อในอ้อมกอดของเขา “คุณรู้ไหมว่าคำว่า 'ชอบ' สำหรับผู้ใหญ่หมายถึงอะไร?” “

” ชายหนุ่มก้มหัวลง และจูบเธอ เชอรีชตกใจ และพยายามดิ้นหนีโดยไม่รู้ตัว แต่ชายหนุ่มบังคับและแข็งแกร่งเกินไป เขาตอบสนองด้วยการจูบเธอหนักขึ้นไปอีก ริมฝีปากของเธอร้อนและเจ็บปวด เธอรู้สึกว่าเธอหายใจไม่ออกจากการจูบ ไม่ไกลนัก เลล่าเห็นเหตุการณ์นั้น และหนังสือในมือของเธอตกลงบนพื้นราวกับหมดเรี่ยวแรง ตุ๊บ! เลล่าช็อคและรู้สึกพูดไม่ออก เธอต้องการยืนยันว่าชายคนนั้นคือบอยล์หรือไม่ “บอยล์…?” บอยล์ตกตะลึง เชอรีชหน้าแดงด้วยความเขินอาย ในขณะที่บอยล์ปล่อยเธอ เธอผลักเขาออกไป และวิ่งหนีอย่างสับสนโดยไม่หันกลับมามองพวกเขา เมื่อบอยล์หันกลับไปเผชิญหน้ากับเลล่า ภาพตรงหน้าของเธอก็ชัดเจน “บอยล์ คุณ…” โดยไม่สนใจเลล่า บอยล์ก้มลงไปหยิบหนังสือที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นพร้อมกับสร้อยข้อมือที่เชอรีชทิ้งไว้ … เชอรีชวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ และพยายามจะสงบสติอารมณ์ของเธอกลับคืนมา ริมฝีปากของเธอมีรอยแตก และเธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดจากพวกมัน จิตใจของเธอยุ่งเหยิงไปหมด สิ่งเดียวที่เธอรู้สึกคือความอบอุ่น และความเจ็บปวดบนริมฝีปากของเธอ เมื่อกี้นี้บอยล์ป่าเถื่อนมาก เขาดูราวกับว่าเขาอยากจะกลืนกินเธอ เธอตกใจมากที่เขาทำรุนแรงกับเธอแบบนั้น เธอนั่งอยู่ในห้องเล็ก ๆ และกอดตัวเองอย่างเงียบ ๆ เป็นเวลานานมาก คำถามที่เฉียบขาดของบอยล์ยังคงดังก้องอยู่ในหูของเธอ “คุณจะชอบผมนานแค่ไหน? หนึ่งเดือน? หรือสามเดือนล่ะ?” “พิสูจน์ความรักของคุณกับผม” “คุณรู้ไหมว่าคำว่า 'ชอบ' สำหรับผู้ใหญ่หมายถึงอะไร?” คำพูดของบอยล์บดขยี้ทุกความเป็นไปได้ระหว่างพวกเขา เธอแค่ชอบเขาในสิ่งที่เขาเป็น ผิดไหมที่จะมีความรู้สึกให้เขา? … บอยล์กับเลล่าเดินออกจากห้องสมุดไปด้วยกัน เลล่าเงียบไปครู่หนึ่งก่อนรวบรวมความกล้าถามเขา “บอยล์ ทำไมคุณถึงทำอย่างนั้นกับเชอรีชในห้องสมุดเมื่อครู่นี้? คุณทำได้ยังไง…” “ผมดูเหมือนคนเลวงั้นหรือ” เลล่าตกตะลึงไปชั่วขณะ เพราะเธอไม่คิดว่าบอยล์จะถามคำถามนั้นกับเธอ เธอรู้สึกงุนงงว่าทำไมเขาถึงถามแบบนั้น เลล่าสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วถามว่า “บอยล์ คุณชอบเชอรีชไหม?” ความรู้สึกชอบใครสักคนไม่เคยเกิดขึ้นตลอดชีวิตยี่สิบห้าปีของบอยล์ ชีวิตของเขาน่าเบื่อ ซ้ำซากจำเจและมืดมน แต่ในบางช่วงของชีวิต แสงก็ส่องเข้ามาในชีวิตธรรมดาของเขา เขาต้องการจับแสงนั้นไว้ และไม่ยอมปล่อยมันไป เขาต้องการใช้มันเพื่อปีนออกจากสภาพหรือฐานะที่ลำบากของเขา แต่เขาก็กลัวว่าจู่ ๆ แสงนั้นจะทิ้งเขาค้างอยู่กลางอากาศ ทำให้เขาล้มลงกับพื้น เชอรีชเป็นแสงนั้น เขาอาจจะตกหลุมรักเธอ เมื่อเธอพยายามปกป้องเขา และช่วยเขาจัดการกับซามูเอล ตั้งแต่นั้นมาทุกครั้งที่ได้พบกับเธอ หัวใจของเขาก็ค่อย ๆ ละลายไปด้วยหัวใจที่เร่าร้อนและไร้เดียงสาของเธอ ไม่มีใครไม่ชอบบุคลิกที่สดใสและร่าเริงของเธอ เธอเป็นเหมือนสายน้ำภายใต้ดวงอาทิตย์ เธออบอุ่น อ่อนโยน และสงบสุข วิทนีย์กับเชอรีชเพิ่งมาถึงที่ล็อบบี้ เมื่อพวกเขามาเจอกับ บอยล์และเลล่าที่ทางเข้า เชอรีชหยุดนิ่งอยู่กับที่เมื่อเธอเห็นบอยล์ แต่โลกของเธอดูเหมือนจะพังทลายลงเมื่อเธอได้ยินบทสนทนาระหว่างบอยล์กับเลล่า บอยล์พูดอย่างเย็นชาว่า “เรื่องแบบนั้นไม่มีทางเป็นไปได้ระหว่างผมกับเชอรีช” เห็นได้ชัดว่าเธออยู่ใกล้เขามาก สายตาของเธอจับจ้องไปที่เขาแต่เธอไม่สามารถยกขาเดินออกไปได้ เล็บของเธอจิกเข้าไปในฝ่ามือของเธอ และหัวใจของเธอก็เจ็บปวดราวกับว่าถูกแทงด้วยแท่งน้ำแข็งแหลม เมื่อได้ยินคำตอบของเขา จู่ ๆ เลล่าก็จูบบอยล์ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เนื่องจากคุณไม่ชอบเชอรีช คุณช่วยพิจารณาฉันหน่อยได้ไหม บอยล์?” เลล่ากัดริมฝีปากของเธอ เธออยู่เคียงข้างเขาตลอดหลายปีที่ผ่านมา จากมุมมองของคนอื่น บอยล์กับเธอดูเหมือนเป็นคู่รักที่สมบูรณ์แบบที่ถูกกำหนดมาให้อยู่ด้วยกัน แต่ลึก ๆ เธอรู้ว่าบอยล์ไม่เคยมีความรู้สึกรักกับเธอเลย เธอเป็นเพียงเพื่อนร่วมชั้น และเป็นคนที่มีความคิดเหมือนกันกับเขา “คุณไม่จำเป็นต้องให้คำตอบตอนนี้ ฉันจะให้เวลาคุณมากพอที่จะคิดเรื่องนี้” เมื่อเธอพูดจบ เลล่าก็เดินออกไปจากห้องสมุดพร้อมกับหนังสือในมือ น้ำตาที่เธอพยายามจะกลั้นไว้ก่อนหน้านี้ไหลลงอาบแก้ม เธอสะอึกสะอื้น และซบหน้าของเธอไว้ที่ไหล่ของวิทนีย์ … เชอรีชประกาศความล้มเหลวของความรักข้างเดียวของเธอ ในวันเสาร์ที่เป็นวันหยุดนักขัตฤกษ์ วิทนีย์ลากเชอรีชออกไปดื่มที่บาร์ไวน์ ร้านไวน์บาร์แออัดไปด้วยผู้คน และมีเสียงดังทุกมุมของบาร์ เชอรีชกับวิทนีย์นั่งบนโซฟาตัวหนึ่ง และสั่งเครื่องดื่มจากบาร์เทนเดอร์ด้วยความกระฉับกระเฉง และมีเป้าหมาย “เอาค็อกเทลลอง ไอส์แลนด์ ไอซ์ที สิบแก้ว!” บาร์เทนเดอร์แนะนำพวกเขาอย่างอ่อนโยนว่า “สาวน้อย ลอง ไอส์แลนด์ ไอซ์ทีเป็นที่รู้กันว่าทำให้คนเมาจนควบคุมตัวเองไม่ได้ คุณจะเมาได้ง่าย ๆ คุณแน่ใจเหรอว่าคุณสองคนจะรับไหว?” เชอรีชเศร้า เธอแค่อยากเมาเพื่อลืมความเศร้าโศกทั้งหมดที่เธอมี “คุณกำลังดูถูกพวกเราอยู่งั้นหรือ?” ทันใดนั้น เชอรีชก็หยิบแบงค์ร้อยดอลลาร์ออกมาสองสามร้อยดอลลาร์จากกระเป๋าของเธอแล้วกระแทกมันกับโต๊ะ เนื่องจากพวกเธอไม่สนใจคำแนะนำของเขา บาร์เทนเดอร์ก็ไม่ปฏิเสธพวกเธออีกต่อไป ที่จริงแล้วผู้หญิงที่ยังสาวเหมือนกับพวกเธอมาที่บาร์อาจจะต้องการเมา หรืออาจจะมามองหาผู้ชาย เชอรีชกับวิทนีย์ดูเหมือนพวกเธอมีวันที่แย่ ๆ และอยากจะเมา ภายในครึ่งชั่วโมง เชอรีชกับวิทนีย์ได้ดื่มค็อกเทลนับไม่ถ้วน ปริมาณแอลกอฮอล์ค่อนข้างสูง และเนื่องจากเด็กผู้หญิงสองคนนี้คออ่อนมาก ในไม่ช้าพวกเธอก็พ่นเรื่องไร้สาระ และเกาะบ่ากันและกัน วิทนีย์มีอาการสะอึกหลายครั้งก่อนที่เธอจะโวยวายว่า “บอยล์มันสารเลว! เชอ! ไม่ต้องไปชอบเขาแล้ว! เขาแค่มีใบหน้าที่หล่อเหลา! ฉันจะแนะนำผู้ชายที่ดีกว่าให้เธอรู้จักในภายหลัง!”ใบหน้าของเชอรีชแดงก่ำเพราะดื่มมากเกินไป เธอรู้สึกเวียนหัว และในหน้าของเธอก็ร้อนผ่าว “ฉันไม่ได้สนใจเขาเลยสักนิด! คนที่ชอบเขาเป็นพวกหัวหมู!”วิทนีย์หัวเราะเสียงดัง และชี้ไปที่เชอรีช “เธอโกหกฉัน เชอ! ถ้าเธอหมายความอย่างนั้นจริง ๆ โทรหาบอยล์เดี๋ยวนี้! บอกเขาว่าเธอเกลียดเขา และจะไม่รักเขาอีกต่อไป! ฉันจะเชื่อเธอถ้าคุณทำอย่างนั้น!”แอลกอฮอล์ทำให้เธอกล้าที่จะยอมรับคำท้าของวิทนีย์ และเธอก็เยาะเย้ยคำคัดค้านของวิทนีย์ “ทำไมจะไม่ได้ล่ะ? ฉันไม่กลัว! ฉันจะโทรหาเขาเดี๋ยวนี้! ฉันไม่กลัวใครทั้งนั้น!”เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดเบอร์โทรของบอยล์โทรศัพท์ดังขึ้นนานมากแต่ไม่มีใครรับสาย เธอค่อย ๆ ได้สติ และจมอยู่ในความเศร้าของเธออีกครั้งเชอรีชมองอย่างมืดมนไปที่วิทนีย์ “เขาไม่รับโทรศัพท์ วิทนีย์ ฉันมันน่ารังเกียจ ขนาดนั้นเลยเหรอ? เขาอยู่ห่างจากฉัน และเน้นความแตกต่างระหว่างเรา ตอนนี้เขาไม่แม้แต่จะอยากรับสายฉันด้วยซ้ำ… ฮือ ฮือ…”วิทนีย์กอดเธอ และลูบหลังเธอเบา ๆ “บอยล์คนนั่น… สาปแช่งเขา! เขากล้าดียังไงมาทำร้ายความรู้สึกเชอตัวน้อยของเรา! ร เรา…

ไม่ต้องไปสนใจเขาอีกแล้ว!”…ในขณะเดียวกัน บอยล์เพิ่งอาบน้ำเสร็จ และกำลังเตรียมเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ของเขาเพื่อทำงาน ในขณะที่เขากำลังรีบูตเครื่องคอมพิวเตอร์ เขาเหลือบไปที่โทรศัพท์ของเขามีการแจ้งเตือนสายที่ไม่ได้รับเมื่อหน้าจอโทรศัพท์มือถือของเขาสว่างขึ้น…เชอรีชกับวิทนีย์กำลังเมาอย่างมีความสุข โทรศัพท์ของเชอรีชดังขึ้นอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะรู้ สายตาของเธอเบลอ ในขณะที่เธอจ้องที่โทรศัพท์ของเธอ มันมาจากบอยล์เธอหยิบโทรศัพท์ของเธอ และโชว์มันให้วิทนีย์ดู “ฮิ ฮิ… บอยล์โทรมา! ฉันจะบอกเขาว่า… ฉัน เชอรีช จะไม่ชอบเขาอีกต่อไป!”"ดี! เพื่อนรักของฉัน ฉันจะสนับสนุนเธอ!”