พวกโจรหันมามองหน้ากันก่อนที่หัวหน้าจะขมวดคิ้วและกล่าว “แกหมายถึงอะไร?” “สิ่งที่ฉันหมายถึงคือให้แกทิ้งของมีค่าทั้งหมดและไสหัวออกไปซะ” แดร์ริลกล่าวอย่างเย็นชาและไม่อยากจะเสวนาเพิ่มเติม หัวหน้าตะโกนอย่างเดือดดาล “แกบ้าไปแล้วรึไง? แกกล้าดียังไงถึงมาพูดกับฉันแบบนี้! จัดการมันซะ” ทันทีที่เขากล่าวจบ เขาก็บุกนำหน้าและบรรดาพรรคพวกโจรที่เหลือก็วิ่งตามเขา แดร์ริลถอนหายใจและนึก ‘อย่ามาโทษฉันที่พวกแกรนหาที่ตายกันเอง’ ทันใดนั้นแดร์ริลก็คว้าดาบกลืนโลหิตขึ้นมาขณะผลักประตูรถเปิดออกและสะบัดกวัดแกว่งดาบลอยไปมาในอากาศ ฉึก! ฉัว! รัศมีดาบอันน่าสะพรึงกลัวระอุขึ้นมาอย่างฉับพลันและเขมือบพวกโจร “อ๊าก!” พวกโจรแทบจะโต้ตอบไม่ได้เลย ในขณะที่พวกเขาล้มลงไปกองกับพื้นทีละคนท่ามกลางเสียงกรีดร้อง แดร์ริลส่ายหัวในท่าทีชิงชัง ขณะเขาคิดอยู่ในใจ “ฉันไม่น่าใช้วิชากระบี่สวรรค์ กับไอ้โจรกระจอกสองคนนี้เลย” “สุดยอดไปเลย!” ในที่สุดจีเวลก็มีสติกลับคืนมาและอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงเริงร่า ดวงตาของเธอจับจ้องที่ดาบกลืนโลหิตในมือของแดร์ริล เธอกล่าวถามด้วยความประหลาดใจ “แดร์ริล ดาบของคุณ

” ดาบกลืนโลหิตดูดซับเลือดของพวกโจรอย่างฉับไวและเริ่มส่องแสงเปล่งประกายเป็นสีน้ำเงิน ดาบกลืนโลหิตจะบรรลุขั้นก็ต่อเมื่อได้ดูดซับเลือดของมนุษย์ ศาสตราวุธชิ้นนี้สามารถแบ่งออกเป็นเจ็ดระดับไล่ไปตั้งแต่สี แดง, ส้ม, เหลือง, เขียว, น้ำเงิน, คราม และม่วง โดยในแต่ระดับจะมีห้าขั้น ดาบกลืนโลหิตก่อนหน้านี้ได้ดูดซับเลือดไปเป็นจำนวนมากในสมรภูมิรบอันนองเลือดที่หอคอยดาวปราถนา ระดับปัจจุบันของดาบคือระดับสีน้ำเงินขั้นที่ห้าและอีกเพียงเล็กน้อยเท่านั้นก็จะบรรลุไปถึงระดับสีคราม แดร์ริลฉีกยิ้มและอธิบายให้กับจีเวล “นี่เป็นศาสตราวุธที่ล้ำค่าสามารถที่จะบรรลุระดับขั้นได้ เอาล่ะ ลองค้นตัวพวกโจรดูเผื่อจะมีอะไรให้ใช้ได้บ้าง” จากนั้นเขาก็เดินไปหาพวกโจร จีเวลก็ตอบรับและค้นไปตามเสื้อผ้าของพวกโจรร่วมกับแดร์ริล “ดูนี่” จีเวลอุทานด้วยความตื่นเต้นเมื่อเธอเจอบางอย่างบนตัวของหัวหน้าโจร มันดูเหมือนหยกขาวแต่มันส่องแสงเปล่งประกายระยิบระยับ แดร์ริลหยิบชิ้นหยกขึ้นมาดูใกล้ ๆ ในระยะประชิดและถึงกับขมวดคิ้ว ‘ชิ้นนี้มันดูเหมือนหยก แต่มันไม่ใช่หยก มันรู้สึกเย็นเมื่อได้สัมผัส ที่วิเศษไปกว่านั้นคือมันเรืองแสงในที่มืดด้วย ของแปลกประหลาดแบบนี้มันต้องมีค่ามากแม่ ๆ!’ แดร์ริลไม่เสียเวลานั่งนึก เขารีบเก็บหยกไว้ทันทีก่อนที่จะเจอกับเงินก้อนโตจากโจรอีกคน ในเวลานี้ แดร์ริลรู้สึกปลื้มใจมากจากตอนแรกที่คิดว่าพวกโจรเป็นแค่โจรกระจอก อย่างไรก็ตาม แดรร์ริลก็คิดไม่ถึงว่าตัวเขาจะเจอกับสิ่งของล้ำค่ามากมาย ในระหว่างนั้นที่โลกใหม่ เรือใบก็แล่นอย่างเชื่องช้า ในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ไพศาล จัสติน ควินน์และลิลี่ ทั้งสองคนอยู่บนเรือพวกเขารู้สึกดีใจอย่างล้นหลามเมื่อในที่สุดพวกเขาก็มาถึงโลกใหม่ หลังจากเดินทางมาสามวันสามคืน“ลิลี่เรามาถึงแล้ว!” จัสตินกล่าวอย่างตื่นเต้นขณะเขาแล่นเรือไปเทียบชายฝั่งลิลี่กำหมัดหนักแน่น ขณะที่ใบหน้าอันงดงามของเธอไม่สามารถจะปกปิดความตื่นเต้นลิงโลดของเธอไว้ได้เธอมาถึงแล้ว ในที่สุดเธอก็มาถึงที่โลกใหม่‘สามีที่รัก คุณอยู่ที่ไหน? ฉันมาตามหาคุณแล้ว’ ลิลี่คิด