ขายร่างกายของเธองั้นเหรอ? มาเดลีนไม่เคยบอกว่าเธออยู่ที่นั่นเพื่อขายร่างกายของเธอ แต่เมเรดิธก็คิดว่าเป็นแบบนั้นในทันที แววตาที่เยือกเย็นและกดขี่ของเจเรมี่เป็นลางไม่ดี มันน่ากลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาดูเหมือนซาตานที่เพิ่งขึ้นมาจากนรก เขาต้องการที่จะฉีกมาเดลีนออกเป็นชิ้น ๆ แทบบ้า เธอมาเพื่อขายตัวจริง ๆ เธอสามารถยอมรับผู้ชายทุกคนบนโลกได้เพื่อเงิน! เธอเคยโอ้อวดว่าเมื่อก่อนเธอเคยมีเขาเพียงคนเดียวอย่างไร้ยางอาย ไร้ค่าอะไรขนาดนี้ “แมดดี้ ฟังฉันนะ กลับบ้านซะ ถ้าไม่อย่างนั้น เจเรมี่จะโกรธ ฉันจะไม่สามารถรั้งเขาไว้ได้เมื่อเป็นเช่นนั้น” มาเดลีนรู้สึกเบื่อหน่ายกับน้ำเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยนของเมเรดิธ เธอมองไปที่เมเรดิธในขณะที่รู้สึกขบขัน "บ้าน? ฉันยังมีบ้านอยู่เหรอ? บ้านของฉันถูกยึดครองโดยนางเมียน้อยหน้าด้านอย่างเธอไม่ใช่หรือไง?” เมเรดิธดูอึดอัด มุมปากของเธอกระตุกและเธอมองไปที่เจเรมี่ด้วยความเสียใจ “เจเรมี่อย่าโกรธแมดดี้เลยนะ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด เป็นความผิดของฉันที่ตกหลุมรักคุณ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด" มันช่างเป็นการกระทำที่เลวทรามและเจ้าเล่ห์ แต่เจเรมี่ก็ยังเดินไปประคองเมเรดิธเหมือนคนตาบอด “อย่าโง่ไปหน่อยเลย จะเป็นความผิดของคุณได้อย่างไร? คนที่ผมหลงรักมาตลอดเวลาคือคุณ คนที่ทำผิดคือผู้หญิงที่มีความคิดปรารถนาที่ทำทุกวิธีทางที่จะได้อยู่บนเตียงของผม อย่างไร้ยางอายต่างหาก” ‘คนที่ผมหลงรักมาตลอดเวลาคือคุณ’ เมื่อเจเรมี่พูดแบบนี้ มาเดลีนรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอถูกเหยียบย่ำอย่างไม่ใยดี หึ ๆ เมเรดิธกลายเป็นผู้หญิงที่เขารักมาตลอดตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ทำไมเธอถึงจำเด็กผู้ชายคนนั้นในความทรงจำของเธอที่บอกเธอพร้อมกับหันหลังให้แสงของพระอาทิตย์ตกดินว่า ‘ลินนี่ การได้พบเธอเป็นสิ่งที่โชคดีที่สุดที่เคยเกิดขึ้นกับฉัน ฉันชอบคุณมากที่สุด' ? มาเดลีนรู้สึกเศร้ามาก ไม่เพียงแต่หัวใจของเธอที่แตกสลาย แต่เนื้องอกที่สามารถเอาชีวิตเธอได้ตลอดเวลาก็กำลังทำร้ายเธออย่างมากโดยไม่ทราบสาเหตุ เธอไม่ต้องการมองไปที่สายตานั้น อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เธอกำลังจะจากไป เธอก็วิ่งไปพบกับใครบางคนเข้า เธอรู้สึกงุนงงจึงถือขวดไว้ในมือไม่อยู่ ดังนั้นขวดไวน์แดงราคาไม่กี่ล้านดอลลาร์จึงตกลงบนพื้นและส่งเสียงดัง ใบหน้าของมาเดลีนเปลี่ยนเป็นสีขาว ทันใดนั้นก็มีคนคว้าข้อมือของเธอและลากเธอออกไป “แมดดี้ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” เสียงหัวเราะเบา ๆ ของชายคนนั้นดังขึ้นในหูของเธอ และมาเดลีนก็สะดุ้งอย่างรวดเร็ว เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นใบหน้าที่น่าสะอิดสะเอียน มันคือเปลวไฟเก่าของ มาเดลีน เทรนเนอร์ ลองค์ เขาทำร้ายเธอด้วยความหยาบคายมาก่อน และบังคับให้เธอนอนกับเขาด้วยซ้ำ เมเรดิธอยู่ที่นั่นในตอนที่มันเกิดขึ้น เธอเฝ้ามองทุกสิ่งที่เกิดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ตอนนี้ใบหน้าของเมเรดิธเต็มไปด้วยความตกใจ “คุณผู้ชาย ฉันรู้จักคุณ คุณเป็นแฟนเก่าของแมดดี้ ฉันจำได้ว่าคุณมักจะพักค้างคืนที่บ้านเก่าของแมดดี้เสมอ” หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น อุณหภูมิรอบตัวก็ลดลงเหลือศูนย์ มาเดลีนรู้สึกว่ามันไร้สาระ เเทนเนอร์กลายเป็นแฟนเก่าของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?“แมดดี้ มันนานมากแล้วที่เราได้เจอกันครั้งสุดท้าย ตอนนี้เราได้พบกันแล้ว มาเริ่มต้นความสัมพันธ์ของเรากันอีกครั้งเถอะ" เทรนนอร์กำลังร่วมมือกับเมเรดิธ การแสยะยิ้มของเขาเป็นเหมือนปีศาจและคนเห็นแก่ตัว เขาดึงมาเดลีนเข้ามาในอ้อมแขนของเขาอย่างหยาบคาย มาเดลีนไม่สามารถต่อกรกับเขาได้ เธอเจ็บปวดอย่างมากดังนั้นเธอจึงไม่สามารถหลุดพ้นจากการกักขังของเทรนเนอร์ได้“ปล่อยฉันนะ!” เธอต่อสู้ดิ้นรนสุดกำลัง“แมดดี้ คุณเป็นอะไรไป? คุณไม่เคยเป็นแบบนี้ตอนอยู่กับผมเลยนะ ผมให้คุณไม่พอเหรอ? สองร้อย? คราวนี้สองร้อยล่ะ ตอนนั้นผมให้คุณหนึ่งร้อยเสมอ”"หุบปาก! แทนเนอร์หุบปาก! ฉันไม่รู้…”“คุณไม่รู้จักผมได้ยังไง? เราสนิทกันมากนะ ผมยังจำได้ว่าคุณมีไฝที่หน้าอกข้างซ้าย!”